Dag 39, tram 4

Hej hej,

Op dit moment zit ik op school, te wachten op mijn zweedse (bij)les. Tijdje geleden dat ik iets heb geschreven. Veel gebeurd

Vorige week ben ik blijven logeren bij Alex, beetje rondgehangen met vrienden. In het weekend ben ik het middelpunt van de aandacht, cuz I'm Dutch. Veel gepraat met veel mensen. Ik kan de conclusie trekken dat de mensen in Zweden anders zijn. Daarmee bedoel ik dat het niet zulke randdebielen zijn zoals wij(jullie).

Anders zijn ze zeker. Van maandag tot vrijdag bestaat de dag uit het vermijden van onbekenden. (wat jij naast mij zitten in de tram???) Op zaterdag is heel Zweden een groot feest, en op zondag iedereen verdrietig. Iedereen is hier slim. Wat? Ja, ik zei dat iedereen hier slim is. Men praat hier met inhoud, men denkt hier met inhoud, men heeft inhoud. Het contrast is enorm, en voor jullie waarschijnlijk totaal onbelangrijk.

Drank word hier gekocht in 'systeembolaget', de staatswinkel. Klink communistisch, is het ook. De staat bepaalt. De winkel is alleen op kantooruren open en op zaterdag tot 2 uur s'middags. Dus als je hier een alcoholische versnapering wilt nuttigen, moet je heul snel naar de winkel gaan als je klaar bent met werk. Of rollen zoals ze rollen op het platteland, zelf drank stoken. Wat ik overigens wel begrijp, een biertje is 20(twintig) kronen...in de winkel!!!! Toch weerhoudt dat de Zweden niet om te drinken, want dat doen ze, en hoe.

Zover ik weet sta ik bekend als 'that Dutch guy'. Hoe dan ook, men vind mij eigenlijk wel best een beetje interessant maar dan wel 'till a certain extend'....

Financieel ga ik hard. Teuh hard. Geld rolt, rolt hard. Mag hier niet werken(THX EU!!)dus ik leef van spaarcentjes/ouders. De grote stad is duur. Zweden is duur. Maar het leven is goed. Beter zelfs.

Ik zou me niet verbazen als ik hier later terugkeer. Studeren is gratis bijvoorbeeld. En mijn vriend Alex heeft een eigen appartement GEKREGEN van de staat, die elke maand geld GEEFT zodat hij boodschappen kan doen. En dit allemaal omdat zijn moeder ver van school woont. Wie wil dat nou niet? En mensen waar je mee kunt praten, gewoon praten. Niet zoals in Amsterdam, ('WATTT KIJK JIJ NAAR MIJ????') maar gewoon, alles goed ja met jou ja ook mooi.

Ik ben hier al 6 weken en heb nog geen agressieve personen ontmoet. Geen boze personen, geen blije personen, geen domme personen. Gewoon mensen die redelijk neutraal tegen alles staan.

Zoals afgelopen dinsdag. Ik ging met de tram 4 richting Mölndal, na een korte dag school. Dichtbij korsvägen, (ken je die niet?) besloot de tram iemand aan te rijden. Ik weet niet of je ooit hebt gezien hoe een lichaam eruit ziet nadat een tram met volle vaart deze schept. Ik kan je vertellen dat Hollywood redelijk dichtbij zit. Situatie schets: Een harde knal een schok door de tram. De man die naast me zat verstijfde op het moment van de knal, toen iedereen een meter naar voren werd gedrukt door de tegendruk van een niet nader te specificeren object. We werden verzocht de tram te verlaten, en toen ik uit de tram stapte zag ik een bus staan(ik dacht oh het was slechts een bus die we geraakt hebben), een bumper van de tram op de grond en en meisje van een jaar of 20 lag voor dood zo'n 10 meter verder op de straat. Geschokt door deze onverwachte gebeurtenis, bleef ik geagiteerd kijken naar het meisje. Ik weet niet waarom, maar ik wilde weten of ze het zou overleven of niet. Door de klap was ze zo'n 2 meter door de lucht gevlogen. Ik dacht eraan om haar te helpen, voordat ik realiseerde dat er al zo'n 6 mannen om haar heen stonden , die allen vrij weinig konden doen met de situatie, Ze checkte haar pols, gooiden een jas over haar heen, etc. En ik spreek nog geen Zweeds, wat niet erg praktisch is in levensbedreigende situaties. Het is een rare gewaarwording om zo dicht bij een dergelijke situatie te zijn. Er knokt iemand om zijn leven(als ze nog levend was tenminste) en ik kon alleen kijken. Ik zal je vertellen wat ik zag.

De 6 mannen om haar heen hielpen haar, zo goed en kwaad het ging, en een belde de ambulance. Het lichaam van het meisje was bewegingloos, bleek en bloederig. Toen de ambulance arriveerde, sneed de broeder haar jas en trui open. Ik zal de details je besparen maar het bloed spat de lucht in, bloed was overal. Het schrille contrast tussen het bloedrode bloed, en het lijkwitte lichaam, zal voorlopig nog op mijn netvlies gebrand staan. Nu viel mij op dat haar buik bewoog. Ze leefde nog.

Toen de ambulance vertrokken was, liepen de meeste mensen weg. Sommigen bleven staan, waar onder ik zelf. Ik besefte nog niet helemaal wat ik zojuist had gezien. De brandweer kwam, om het bloed weg te spuiten. Ik bedoel...come on? Ik bedoel oké, ik snap dat het niet fijn is dat er bloed op straat ligt, maar is het niet een soort gedenkachtig iets...5 minuten later leek het of er niets gebeurd was. De stad stopt nooit, life goes on

En men vond het allemaal wel prima. Niemand 'gave a shit'. Een aantal mensen vroegen mij wat er gebeurd was, waar na ik hun een korte samenvatting gaf. Een van de mensen zei het volgende 'yeah, shit happens', waarna hij zijn schouders ophaalde en doorliep. 5 minuten geleden lag hier iemand bijna dood te gaan. Nu is er niets meer aan de hand, de mensen die getuigen zijn geweest zijn ingewisseld voor mensen die naar hun werk lopen, lunch halen of gewoon rondlopen. Men is redelijk neutraal hier. Ik bedoel...er ging hier net iemand bijna dood..it could've been yourself...maar niemand trok zich er wat van aan. Behalve ik dan. Ze heeft het trouwens overleefd, volgens metro.se in ieder geval tot het ziekenhuis. Of ze nu overleden is of niet, laat het een les zijn voor ons allen. Je kan elk moment worden aangereden door een tram, bus, vliegtuig, x^y. Probeer tot die tijd je niet te veel te ergeren aan kleine dingen, en enjoy the fucking ride.